Διαφορετικότητα στα πλήκτρα Φ και Ξ του πληκτρολογίου

Κοιτάξτε για λίγο το πληκτρολόγιό σας και συγκεκριμένα τα πλήκτρα που αντιστοιχούν στα γράμματα Φ (F) και Ξ (J). Αν τα συγκρίνεται με όλα τα άλλα πλήκτρα θα δείτε πως έχουν μια μικρή διαφορά. Είναι τα μόνα που στην κάτω πλευρά της επιφάνειας του τετραγώνου που αποτελεί το πλήκτρο υπάρχει μια μικρή εξοχή. Συνήθως είναι μια ανάγλυφη γραμμή, κάπως σαν παύλα.

Ο χρήστης μπορεί να εντοπίσει χωρίς να χρειάζεται να κοιτάξει, σε ποιες θέσεις του πληκτρολογίου θα πρέπει να τοποθετήσει τα δάχτυλά του. Η τουλάχιστον τις βέλτιστες θέσεις για μια άνετη πληκτρολόγηση. Για όσους γνωρίζουν τυφλό σύστημα δακτυλογράφησης, είναι γνωστό πως οι δείκτες των χεριών τοποθετούνται σε αυτά ακριβώς τα πλήκτρα και τα υπόλοιπα δάχτυλα τοποθετούνται διαδοχικά. Έτσι τα δάχτυλα του αριστερού χεριού τοποθετούνται στα πλήκτρα Φ (F), Δ (D), Σ (S) και Α και τoυ δεξιού τα Ξ (J), Κ, Λ (L) και τον τόνο. Οι δε αντίχειρες τοποθετούνται στο space bar.

Οι δύο αυτές μικρές κορυφογραμμές ήταν ιδέα της June E.Botich, και στόχος ήταν η αύξηση της ταχύτητας πληκτρολόγησης και η ακρίβεια στη δακτυλογράφηση. Κοιτάζοντας το πληκτρολόγιο του υπολογιστή σας, αλλά και των παλαιότερων γραφομηχανών, θα διαπιστώσετε ότι τα Q, W, E, R, Τ και Υ είναι τα πρώτα έξι γράμματα, ενώ όλα είναι μπερδεμένα μεταξύ τους.

Ποιος, όμως, αποφάσισε τη ρύθμιση αυτή και για ποιο λόγο ανακάτεψε τα γράμματα; Ας πάρουμε, λοιπόν, τα πράγματα από την αρχή. Η πρώτη γραφομηχανή κατασκευάστηκε το 1868 στις ΗΠΑ από τον Christopher Sholes Latham και περιελάμβανε έναν κινητό μηχανισμό με μελάνι, έναν μοχλό για τη συστροφή του χαρτιού και ένα πληκτρολόγιο με γράμματα, τα οποία ήταν τοποθετημένα αλφαβητικά.

Από την αρχή, όμως, της λειτουργίας τους οι γραφομηχανές παρουσίασαν πολλά προβλήματα, επειδή μπλόκαραν συνέχεια τα γράμματα και «κολλούσαν», εξαιτίας της μεγάλης ταχύτητας των γραμματέων. Η μόνη λύση στο πρόβλημα αυτό ήταν να μειώσουν την ταχύτητά τους οι δακτυλογράφοι, έτσι ώστε να μην κολλάνε τα πλήκτρα. Είναι χαρακτηριστικό, μάλιστα, ότι το πρόβλημα παρουσίαζαν κυρίως τα πρώτα γράμματα της Αλφαβήτα. Ο Latham σκέφτηκε τότε ότι μία ήταν η λύση: Έπρεπε να μπερδέψει τις γραμματείς, ανακατεύοντας τα γράμματα στο πληκτρολόγιο.

Η ταχύτητα των γραμματέων μειώθηκε αισθητά, αφού για να σχηματίσουν πλέον μια λέξη έπρεπε να διανύσουν μεγαλύτερη απόσταση με τα δάχτυλα στο πληκτρολόγιο, αλλά και να ψάξουν λίγο παραπάνω τα γράμματα. Η επιτυχία του πληκτρολογίου QUERTY συνεχίζεται μέχρι σήμερα.